جبران ردپای کربن با پول

به گزارش زیست آنلاین، به گفته داگ پار از Greenpeace انگلستان، جبران كربن به اندازه كافی برای متوقف كردن تغییرات آب و هوا موثر نیست، كه این خود سوال مهمی را ایجاد می كند.
آیا یک فرد می تواند با کاهش ردپای کربن خود واقعاً تغییر ایجاد کند؟

جبران کننده کربن چیست؟ برای کسانی که با این اصطلاح آشنا نیستند، این اصطلاح به این معنی است که چگونه یک فرد، سازمان یا یک تجارت می تواند انتشار کربن خود را "جبران کند".
این کار معمولاً با شرکت در طرحی انجام می شود که ردپای کربن شما را متعادل می کند (یا اهداء پول برای مقاصد زیست محیطی ، مانند آنچه که التون ادعا کرده است).
دکتر راجر تایرز، عضو پژوهشی در دانشگاه ساوتهمپتون می گوید: در بین محققان آب و هوا شک و تردید فزاینده ای در مورد جبران کربن هم از نظر میزان تأثیرگذاری هم از نظر مقیاس آن وجود دارد.

از نظر اثربخشی، آنها غالباً برای پروژه های ارزشمندی مانند کاشت درختان، تامین بودجه انرژی های تجدیدپذیر و یا کمک به فقیرنشینان در کشورهای در حال توسعه با " منافع مشترک" مانند ایجاد شغل و بهبود وضعیت بهداشتی آن ها، کمک می کنند. با این حال، موارد مشابه بسیاری برای امور خیریه وجود دارند که می توانند همین کارها را انجام دهند.
اگر هدف از جبران، توقف تولید گازهای گلخانه ای فعلی است، زمان مورد نیاز بسیار زیاد است.

جبران خسارت ها حتی با پول هم برای "جبران کربن" بسیار کند پیش می رود. زیرا درختان برای رشد خود زمانی طولانی لازم دارند.
روش های موثر دیگری برای تراز کردن ردپای شما وجود دارد که تأثیر آنی آن ها بیشتر است.
به عنوان مثال، در سوئد، جنبشی به نام "پرواز خاموش" پدید آمده است که جوانان قطار را به جای پرواز برای سفرهای خود برمی گزینند.
این همان دلیلی است که گرتا تونبرگ، یک فعال محیط زیست، تصمیم به قایق سواری در قایق بادبانی تا اجلاس اقلیم سازمان ملل متحد گرفته است، سفری که دو هفته طول خواهد کشید (در مقایسه با یک هواپیمای هشت ساعته).
انتخاب روشی سازگار با محیط زیست قابل تحسین است، اما آیا کافی است؟
یک واقعیت ساده این است که هر عملی در زندگی دارای رد پای کربن است.
اگرچه اخیراً اخبار زیادی در مورد تأثیرات کربن مسافرت های هوایی به وجود آمده است، اما باید انتشارات کربن را در کل سبک زندگی خود بررسی و درک کنیم. یک روش معقول برای نگاه به این مسئله ایجاد تعادل است. در یک طرف معادله، میزان انتشار آلایندگی خود را دارید و از طرف دیگر توانایی کاهش میزان انتشار آن را دارید. برای باقی مانده های انتشار، مردم باید راهکارهایی برای جبران کربن داشته باشند.
انتخاب مستقیم شیوه زندگی پس از آن می تواند تأثیر مثبتی بگذارد، اما نگرانی این است که جز با اجباری شدن جبران کربن افراد زیادی آن را انجام نمی دهند.
دکتر راجرز گفت: "از نظر مقیاس بندی، طبق تحقیقلت خودم و دیگران، اگر جبران خسارت داوطلبانه باقی بماند، بیشتر مردم به راحتی آنها را خریداری نمی کنند."
برخی "مسافران سبز" با انگیزه و بسیاری از شرکت های بزرگ اقدام به خرید "جبران کربن" کرده اند، اما اکثر قریب به اتفاق پروازها، بیش از 90٪ جبران نشده اند زیرا مردم به سادگی می خواهند کمترین هزینه ی ممکن را بپردازند و از پرداخت هزینه های اضافی خودداری کنند.
در سطح جهان بسیاری از مردم هنوز ارتباط بین پرواز و تغییرات آب و هوایی را درک نکرده اند. بنابراین نیازی برای پرداخت بیشتر نمی بینند.
جالب اینجاست که در انگلیس، 70٪ پروازهای سالیانه توسط 15٪ از جمعیت این کشور انجام می شود.
به همین ترتیب، برای مقابله با تغییرات آب و هوایی در مقیاس وسیع تر، دکتر راجرز راه حل جایگزین برای جبران کربن را پیشنهاد می کند به نام: مالیات کربن اجباری (FFL).
این یک روش عادلانه برای کاهش تقاضا برای پرواز در وهله اول است. نه اینکه اجازه رشد پرواز را بدهیم و سپس سعی کنیم آلودگی خود را پس از آن از طریق جبران خسارت انجام دهیم.
از پول حاصل از مالیات کربن اجباری می توان برای سرمایه گذاری در حمل و نقل های زمینی و یا سوخت های هوایی نظیر" الکترو سوخت " استفاده کرد تا در دراز مدت بتوانیم" حمل و نقل پایدار "داشته باشیم که از نفت سفید کثیف استفاده نمی کند.
پیش بینی می شود تعداد مسافرها در طی 20 سال آینده دو برابر شود که تقریباً 22٪ از انتشار جهانی را به خود اختصاص می دهد. به نظر می رسد آگاهی از ردپای کربن و تلاش برای کاهش آن در آینده زندگی بشر نقش بسیار مهمی را ایفا می کند.

منبع: metro

https://zistonline.com/vdcfxtdc.w6dy0agiiw.html